Dolina Loare - čarobna bašta Francuske

Dolina Loare, s više od 300 dvoraca, pravo je mesto na kome može da se oseti sva raskoš života aristokratije iz prohujalih vremena

Da bi se osetila i doživela sva raskoš životnog stila aristokratije u vekovima za nama, dovoljno je samo posetiti dolinu Loare. Zahvaljujući blagoj klimi, mirisima i bojama, cela dolina se naziva „baštom Francuske". To je i bio razlog zbog čega su još od kraja srednjeg veka, francuski kraljevi i vlastela baš tu gradili raskošne dvorce i zamkove. U dolini Loare od 10. do 15. veka izgrađeno je više od 300 dvoraca s prelepim vrtovima, a za njihovu izgradnju angažovani su najčuvenije arhitekte i dizajneri tog doba. Sve do sredine 16. veka, u dolini Loare bile su koncentrisane moć i vlast, kada je zahvaljujući kralju Fransoa Prvom vlast preneta u Pariz. Dvorci Loare tada su postali letnje rezidencije. Iako su uništavani, počev od Francuske revolucije pa do svetskih ratova, njihova lepota i sjaj su obnavljani i očuvani, a od 2000. cela dolina je na Uneskovoj listi svetske kulturne baštine. Danas su dvorci otvoreni za turiste ili pretvoreni u hotele, a cela dolina je i zbog dvoraca, ali i zbog predivnih krajolika, istorijskih mesta i odličnih vina, jedna od najposećenijih destinacija u Francuskoj.

Dvorac Chenonceau
Ovaj neverovatni dvorac, izgrađen između 1515. i 1521. godine u kasnogotskom i ranorenesansnom stilu i sa velikim vrtom, obavezna je stanica svakog ko poseti dolinu Loare. U posed francuske kraljevske porodice došao je zbog neizmirenih dugova, a onda ga je Anri Drugi poklonio svojoj ljubavnici Dijani de Poitie, koja je napravila vrt. Pošto nije bila vlasnik dvorca, Dijanu je posle Anrijeve smrti isterala njegova žena Katarina di Mediči. Ona je zaslužna za čudesno lepe terasaste vrtove, koji i danas mogu da se vide. Vlasnici su se tokom godina menjali, ali 1914. dvorac je kupila porodica Menije (čuveni proizvođači čokolade) i u njihovom posedu je do današnjih dana. Značajnije renoviranje dvorca bilo je 1951. godine, kada su renovirane odaje u dvorcu, a kapela je ukrašena radovima Rubena, bojenim drvetom i renesansnim nameštajem. Chenonceau je, posle Versaja, najposećeniji dvorac u Francuskoj.

Dvorac Chambord

Izgrađen kao lovačka kuća kralja Fransoa Prvog, dvorac je jedan od najboljih primera renesansne arhitekture u Francuskoj. Njegova gradnja (16. vek) trajala je čak 30 godina, a uticaj francuske i italijanske arhitekte vrlo je prepoznatljiv. Centralno zdanje okruženo je s četiri kule. Najčuvenije je svakako je duplo spiralno stepenište koje je kralju omogućavalo da ide gore-dole, a da se ne sudara sa svojim slugama. U dvorcu ima više od 440 soba i 85 stepeništa i najveći je u dolini Loare. Već na ivici propadanja, francuska vlada je 1930. godine kupila zemljište, renovirala dvorac u čudesno lepo zdanje koje danas posećuju turisti. Okružen je velikim ozidanim parkom, po kome slobodno trče crveni jeleni i divlje svinje.

Dvorac Usse
Ako vam je san da vidite zamak Uspavane lepotice, Usse je pravi izbor za vas. Smešten je na ivici šume Šinon, na obali reke Indre, s terasastim baštama. Dvorac se nalazi na temeljima uništenog utvrđenja iz 11. veka, a izgrađen je u 15. ili 16. veku u svrhu zaštite. Grof De Blaka ga je nasledio 1885. Iako je lepši spolja nego iznutra, svakako je zdanje i vrt koje treba videti.

Dvorac Villandry
Završen 1536. godine, dvorac u renesansnom stilu izgradio je Žan le Breton, ministar finansija kralja Fransoa Prvog. U vlasništvu njegove porodice bio je duže od dva veka, kada ga je otkupio markiz Kastelan. Tokom Francuske revolucije, imanje je konfiskovano i početkom 19. veka car Napoleon ga je ustupio svom bratu Žozefu Bonaparti. Godine 1906. otkupio ga je dr Žoakim Karvaljo i uložio ogromno vreme, novac i posvećenost u renoviranje i stvaranje vrta koji mnogi smatraju za najlepši na celom svetu. U tom čudesnom parku nalaze se vodeni vrt, ornamentalne leje cveća i bašte povrća. Dvorac je 1934. godine proglašen za istorijski spomenik, a s ostalim zamkovima Loare deo je svetske kulturne baštine.

Dvorac Blois
Sačinjen od nekoliko zgrada, dvorac se nalazi u centru grada Bloa. Krila i zgrade pravljeni su između 13. i 17. veka, a u sredini se nalazi prelepo dvorište. Fransoa Prvi dodao je zdanjima najčuveniji pronalazak svog vremena - spiralne stepenice. Dvorac se nalazi na mestu na kome je nadbiskup Rema blagosiljao Jovanku Orleanku uoči njenog odlaska u boj s Englezima u Orleanu 1429, a takođe je bio i rezidencija mnogih francuskih kraljeva. Odlukom kralja Luj-Filipa, dvorac je 1841. proglašen za istorijski spomenik i pretvoren u muzej. Posetioci, između ostalog, mogu da vide odaju za koju se pretpostavlja da je u njoj Katarina di Mediči mućkala svoje otrove.

Dvorac Azay-le-Rideau

Glamurozniji spolja nego iznutra i znatno manje razmetljiv od drugih, ovaj dvorac, napravljen između 1518. i 1527, jedan je od najranijih renesansnih zdanja. Izgrađen je na ostrvu u reci Indre, a delo je državnog blagajnika kralja Fransoa Prvog i gradonačelnika Tura. Ključna novina u izgradnji bilo je centralno stepenište. Kada je optužen za proneveru, blagajnik je bio prinuđen da napusti dvorac i više ga nikada nije video. Kralj je konfiskovao zdanje i tokom vekova vlasnici su se menjali sve do početka 20. veka, kada ga je otkupila francuska vlada i renovirala. Zbog svog izgleda oduvek je privlačan romantičnima, a Balzak ga je nazvao „brušenim dijamantom u reci Indri". Dvorac je okružen parkom koji podseća na engleske vrtove 19. veka.

Dvorac Amboise

Smešten iznad grada Amboise, s fantastičnim pogledom na Loaru, svoj život je otpočeo još u 11. veku kao vlasništvo grofa od Anžuja. U rukama kraljevske porodice je od 15. veka i bio je jedan je od njihovih omiljenih dvoraca. Tokom godina koje su usledile renoviran je i dekorisan renesansnim motivima. U dvorcu je odrastao kralj Fransoa Prvi i tokom ranih godina njegove vladavine dvorac je dosegao vrhunac slave. Kao kraljevski gost, u dvorac je 1515. stigao Leonardo da Vinči i živeo i radio u susednom Klo Luce, koji je podzemnim tunelom povezan s dvorcem. Usledili su verski ratovi, a Amboise je sve više padao u zaborav i do početka 17. veka bio je napušten. Tokom revolucije veći deo je demoliran. Usledila su manja renoviranja, ali i nova razaranja, kao nacističko u Drugom svetskom ratu. Sadašnji vlasnik, potomak Luj-Filipa, nastoji da ga renovira, kao i država, uz pomoć „San Luj fondacije".

Dvorac Chinon
Grad Šinon jedan je od najbolje očuvanih srednjovekovnih francuskih gradova. U 12. veku Anri Drugi izgradio je ogromni zamak u kome su boravile značajne istorijske ličnosti. Tu je živeo Šarl Sedmi, Ričard Lavlje Srce je verovatno tu umro, Jovanka Orleanka došla je da ubedi Šarla da krenu u borbu protiv Engleza, tu su bili zatočeni templari. Tvrđava je podeljena na tri dela isušenim rovovima. Godine 1562. dvorac je pao u ruke Hugenotima, a Anri Četvrti ga je pretvorio u zatvor. Gotovo do kraja 18. veka bio je napušten, kada ga je car Napoleon Treći delimično obnovio. Danas je dvorac u vlasništvu grada Šinona

U rumunjskom dvorcu Bran nekad je živio okrutni vladar, grof Vlad Tepeš, puno poznatiji pod nadimkom grof Drakula. Tijekom svoje vladavine grof je bio na glasu kao nemilosrdan i krvoločan vladar kojeg su se mnogi bojali, a nakon što je umro pokopan je, barem tako kaže legenda, na malom otočiću u manastiru Snagov.

Godine 1935. pronađen je bogato odjeven leš, ali bez glave, za koji se odmah pretpostavilo da je grof Drakula. Prema legendi, turski je sultan zatražio da mu donesu Drakulinu glavu kako bi se uvjerio da mu je ljuti neprijatelj zaista mrtav. Odsijecanje neprijateljskih glava inače je bila omiljena Drakulina “zabava” koje su se užasavali zapadnjaci, a oko njegovog teritorija poslije bitki moglo se vidjeti mnoštvo kolaca na koje su bile nabodene neprijateljske glave.

Tek nakon Drakuline smrti zaživjela je legendarna priča inspirirana irskim pisce Bramom Stokerom koji je zaintrigiran Vladovom krvoločnošću odlučio dio njegovog životga iskoristiti za priču o transilvanijskom princu Drakuli kakav nam je danas poznat - kao krvopija koja vlada noću.